سی و یکمین کنفرانس هسته ای ایران در تاریخ 16 الی 18 اردیبهشت 1404 درمشهد، ایران برگزار می شود.
سی و یکمین کنفرانس هسته ای ایران توسط انجمن هسته ای ایران(NSI) و سازمان انرژی اتمی ایران(AEOI) حمایت و برگزار می شود. این یکی از کنفرانس های پیشرو برای ارائه پیشرفت های جدید و اساسی در زمینه های علوم هسته ای است. این امر همچنین برای تقویت ارتباط بین محققان و دست اندرکاران که در طیف گسترده ای از مناطق علمی کار می کنند با علاقه مشترک به بهبود تکنیک های مرتبط با علوم هسته ای کار می کند.
زمینه های مرتبط با هسته ای به یک موضوع مستقل در توسعه عمومی علم و فناوری تبدیل شده اند. این پیشرفت به دلیل پتانسیل منحصر به فرد علوم و فناوری هسته ای (NST) در پاسخ به چالش ها و یافتن راه حل برای مشکلات در زمینه های مختلف است. کاملاً مشهور است که کاربردهای فناوری هسته ای نقش مهمی در مراقبت های بهداشتی ، از روند تشخیصی گرفته تا درمان قابل قبول دارد. در بخش مواد غذایی ، فناوری هسته ای می تواند تولید را افزایش داده و ذخیره سازی را مدیریت کند. در زمینه مدیریت محیط زیست ، از فناوری هسته ای برای نظارت ، ارزیابی و کنترل هوا ، آب و سایر آلاینده های محیطی استفاده می شود. انرژی هسته ای تنها منبع بدون کربن است که می تواند قدرت بی پایان را تأمین کند. زندگی مجازی ما به طور فزاینده ای بیشتر و بیشتر به شبکه ما فشار می آورد.
در کل ، این نادرست نیست که مزایای نوآوری هسته ای می تواند در کشف برخی از پیچیده ترین چالش های جهان مانند فقر ، گرسنگی ، نابرابری ، آسیب های زیست محیطی و موارد دیگر کمک کند. بخش توسعه جهانی در حال بررسی راه حل های مبتنی بر هسته ای برای بهبود امکان پذیر در انرژی ، حمل و نقل ، کشاورزی ، داروسازی ، تغذیه ، صنعت و بوم شناسی است.
پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای ایران (NSTRI) ، به عنوان یکی از معاونان سازمان انرژی اتمی ایران (AEOI) ، مسئولیت هماهنگی نقش های مختلف تحقیق و توسعه فناوری هسته ای را بر عهده دارد. بخش های مختلف ، قابلیت های منابع انسانی و برخوردهای طولانی توسط مراکز مختلف تحت نظارت NSTRI که دستاوردهای مختلفی را در سطح ملی و منطقه ای ایجاد کرده اند ، به هم وصل شده است. این قابلیت ها و دستاوردها تأثیر قوی تری خواهد داشت ، در صورتی که به خوبی از همه شرکاء ، چه از طریق علوم هسته ای و چه از فعالان نوآوری ، اساتید دانشگاه و دانشجویان ، ذینفعان و سیاست گذاران مربوط به علوم هسته ای و نوآوری ، اجتماعی شوند.
سرانجام ، از مباحثی که ساخته شده است ، به آن اعتماد می شود که می تواند لمس دانش را در پیشبرد قابلیت ها و چشم اندازهای آینده در ایجاد تحولات عالی که از کشور به طور خاص و جامعه جهانی استفاده می کند ، باز کند.